Friday, April 19, 2013

Impressoes de um brasileiro sobre as impressoes do frances sobre o brasil


Depois de ler o texto do frances Olivier sobre as suas impressoes sobre o brasil, e depois de passar vários anos da minha vida na Europa, posso dizer que concordo com a maioria das coisas que ele disse.

Fui lendo, e a cada consideracao que eu lia, pensava: “Exato, isso mesmo”

E sem querer pegar carona, e dizer algo como “eu já disse isso antes”, posso dizer que quando voltei da minha jornada no velho mundo, tive e ainda estou tendo as mesmas surpesas que ele.

Desde o 1 centavo que não me deram no supermercado, ateh a falta de educacao das pessoas nas ruas.

Mas, como bem disse a minha Mocinha, só quem morou fora vai concordar com ele.

Quem foi apenas de férias, ou fazer intercambio de um ano, viveu numa bolha e não deu a cara a tapa la fora, vai se ofender com um estrangeiro cornetando as coisas aqui da colonia.

Pra quem ainda não leu o que o frances, esperto com o que se passa em volta dele, escreveu, aih vai o link.

Depois que você ler isso, e se você tiver um pouco de nocao do certo e do errado, me diga se o cara não esta certo em quase tudo que escreveu, ou tudo mesmo.


Cheers!

.

Saturday, April 13, 2013

Stazione Sottopassaggio



Essa é ridícula, mas vou contar mesmo assim. Já ouvi mil vezes que a melhor coisa a se fazer, quando a gente faz ou fala uma besteira, é tirar sarro de si mesmo. 

Então aí vai!

Em uma das vezes que fui pra Milão no ano passado, ver a minha Mocinha (que como eu, também é vira-lata meio italiana meio brasileira), fomos dar uma volta em Monza.

Pegamos o trem de manha, chegamos na cidade, que é super bonita e bem cuidada, e como as cidades pequenas na Itália, pararam no tempo, e fomos caminhar, tomar café, tirar foto de qualquer coisa no caminho, arvore, cachorro, placa de transito, placa com nome de rua, lojas, etc... Coisa de turista japonês.

Entramos numa livraria, esse é outro causo que eu não ia contar, mas agora vai também, e eu procurei um dicionário que meu pai tinha pedido.

Encontrei o dito cujo, preço impresso na contra capa 10 euros; Preço numa etiqueta em cima do preço sugerido 13 euros.

Humm... Pensei que esses truques de comerciante desonesto fossem coisas de Brasil, e pensei: “O que mermao? Você tá me tirando? Vai querer extorquir dinheiro desonesto da minha pessoa, no, no, no!”

Enquanto a minha Mocinha olhava outros livros, tirei a etiqueta e fui pro caixa. A menina passou o leitor e disse: “12 euros per favore”; e eu com a cara de espanto mais dura do mundo, respondi: “No, 10 euros!”; e apontei pro preço da contra capa.

A coitadinha olha pra mim e diz: “ah... si si... scuza, 10 euro”! E eu serio, paguei e saímos da loja.

Um minuto depois, contei pra dona Mocinha o que ela tinha acabado de fazer junto comigo, e fui criticado severamente, como se tivesse roubado comida de criança pobre! Ha ha!

Mentira, ela deu ma risada e ficou inconformada comigo dando golpinho na Europa. É essa é a vida glamorosa da Europa, vende o almoço pra comprar a janta; tira etiqueta do livro pra pagar mais barato.

Mas no final ela não reclamou muito porque com os dois euros que economizei, tomamos um café alto estilo, em pé, numa das ruazinhas charmosas de Monza.

Bom, voltando ao titulo desse texto, estávamos voltando de Monza pra Milão, e no trem, começamos a conversar e nos esquecemos do mundo.

Aí, de repente, não mais que de repente, o trem pára, abre as portas, e um casal passa correndo por nós perguntando: “Siamo arrivati a Milano Garibaldi?”

Pra quem não sabe, Garibaldi é uma grande estação em Milão, que tem conexões com outros trens, ônibus, etc, e está no miolo da cidade.

E aí a gente levanta e corre pra porta também, eu olho pra fora, leio uma placa e do alto da minha sabedoria no idioma da velha bota, encho o peito e digo cheio de confiança:

”No, No, siamo arrivati a SOTTOPASSAGGIO!”

Olho pra Carla, esperando que ela ficasse orgulhosa de mim por eu soltar o verbo em Italiano, e ela da uma gargalhada na minha cara!

Olho pro casal, e eles já haviam saído do trem, ignorando meu comentário. As portas já iam se fechando quando descemos também.

E eu sem entender nada de nada, pergunto pra Carla: ”Por que você ta rindo?”

E ela me diz: “Porque SOTTOPASSAGGIO quer dizer PASSAGEM SUBTERRANEA!”, e continua rindo de mim.

Olho pra indicação de novo, vejo uma escadaria quase igual a da foto no final desse texto, e penso: "Ki Burru! Ki burru!"

Que beleza! Você pensa que ta mandando bem em alguma coisa, e aí percebe que não sabe quase nada daquilo!

Fiquei com minha fluência, no Italiano, abalada até hoje. 

E sempre que nos lembramos dessa história, a Carla me olha com o olhar crítico, de quem é fluente no idioma, e pensa “Ki Burru! Ki Burru!”

Um trauma grande, provocado pela "Stazione Sottopassaggio", que eu ainda não superei! :)

Cheers!



Thursday, April 11, 2013

Carta de um estudante brasileiro, aos seus pais, depois de uma semana em Londres



Rai mami endi dedi!

Dis is mai farsti lerer tchu iu in inglich bicosi ai uanti tchu chou iu deti ai emi larnin inglich a loti rier in de iuquei!

De flaitchi froum sao paulo uos veri veri longui endi ai uos veri tairedi afiter tein ouars in de plaini.

De fud uos a biti istrendji endi ai didenti laiqui tcho iti de tchiquen, sou ai eiti de redi miti uifi raici endi poteitous.

Dei gueivi mi oranji juici es ueu, batchi iti didenti revi eni chugar endi uos veri uiqui.

Ruen ai lendedi in ritrou, ai uos veri supraizedi uifi de saizi ofi de erporti... iti is de biguesti erporti in iuropi, endi iti uos ful ofi pipou froum meni meni cantris ofi de uordi.

Ai lefti ritrou endi goti the tchubi, ai botchi de tchubi uiquili deili pes, endi ai peidi tuenti eiti poundis endi fifiti penssi for iti.

Ai uos in de trem for uan ouar endi de trem stopedi in uan isteichon caledi quinguis cros!

Ai totch iti uos mai isteichon endi ai lefiti de trem, bat iti uos noti de correcti uan, sou ai eskedi a leidi for sam informeichon.

Xi gueivi mi de raiti dairecchons endi ai faundi mai routeu.

Ai uanti tchu raiti mor bati ai emi veri tairedi, iti is veri dificulti tchu raiti in inglichi, sou ai uil raiti anoder lerer tchumorou!

Quisses, bai bai!!

PS. Dedi, cain iu sendi mi mor manei? De finguis rier ar veri equispensivi! 


(believe me, I've heard people talking like this! Hehehe!) 

Cheers!

.